Altophonum portabile ad usum in aedibus museorum comparatum est ut experientiam peregrinorum meliorem faciat per sonum clarum et occultum, ita ut opere artis annumeretur nec tamen locorum quietem turbet. Eius forma parva et coloribus saepe neutris (aeternum, album, aut rufum) aptatur ad interna aedificiorum museorum, ut nihil distrahat a picturis aut antiquis rebus. Soni proiectio ita moderatur ut tantummodo loca certa (ut stationes operum aut vias narrationis ductae) compleatur, nec in spatia iuncta invadat, quietemque necessariam ad contemplationem servet. Moderatio voluminis sonos nimios prohibet, interdum autem responsus frequentiae (200Hz–12kHz) claritatem verborum praefert pro commentariis audio, narrationibus historicis, aut dictis curatorum. Connexio wireless, ut Bluetooth aut infrareda, sinit ut sonus a remotis partibus regatur, praenarrata verba excitentur dum peregrini ad opera appropinquant. Bateriae reficiendae per totum diem operantur, nec cernuntur fili, et quaedam genera sensoria motus habent ut sonus solummodo excitetur cum aliquis prope est, energiam servandam gratia. Materiae fortes resistent ad laborem ex calcatu frequente, et superficies facile mundandae formam decoram servare. Pro gregibus ductis, microphona coniuncta cum technologia ad tollendum rumorem sinit ut verba ducum clare audiatur, etiam in locis frequentatis. Utrum pro operibus interactivis, disputationibus scholasticis, aut auxiliis aditus, altophonum portabile ad usum in aedibus museorum auxit experientiam peregrinorum per sonos instructivos et immersivos.