Amplificator automobilis cum parva distortione ita comparatur ut immutaciones indesideratas in signum auditum minuantur, qua fit ut sonus amplificatus ad fidem originis maneat. Distortio in amplificatoribus fieri potest ut distortio harmonica, intermodulatio, aut recisio, quae omnes sonos artificiosos addunt qui qualitatem auditum deteriorem efficiunt. Amplificatores cum parva distortione hoc consequuntur per circulum praecise descriptum, componentes optimas, et technicas progressas quae emendationes in tempore reali fiant. Distortio harmonica, qua frequencias indesideratas addis quae sunt multiplices originalis signi, ad minimas partes reducta est, saepe in fractis unius percenti (THD < 0.05% communis in exemplaribus optimis). Hoc efficit ut musica claritatem suam servet, sine sonis asperis aut obtusis. Intermodulatio, quae evenit cum duae frequenciae inter se iungunt et novas frequencias creant, etiam minuitur per diligentem electionem componentium et dispositionem circuli. Recisio, species distortionis quae oritur cum amplificator onere nimio premitur ultra capacitatem suam, prohibetur per circuitus internos tutelares et gestionem efficacem potestatis, ut amplificator summitates musicas sine distortione sustinere possit. Amplificatores cum parva distortione maxime necessarii sunt in systematibus auditus automobilis, ubi strepitus circumdans et spatia angusta defectus auditus exaggerare possunt. Meliorem et distinctiorem sonum afferunt, ut auditores instrumenta singula et voces etiam in passagibus musicalibus complexis discernere possint. Sive musicam classicam cum subtilibus dynamicis audis sive rock cum fortibus incrementis, amplificator automobilis cum parva distortione omnes minutiolas originis servat et accurate reficit.